Τελ. ενημέρωση:
07-Dec-2017

Τον Οκτώβριο του 1136 υπογράφηκε από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Β΄ Κομνηνό η δημιουργία ενός μοναστικού συγκροτήματος, της μονής του Παντοκράτορος Σωτήρος Χριστού, το οποίο περιελάμβανε ένα νοσοκομείο, ένα μοναστικό αναρρωτήριο, ένα γηροκομείο και ένα λεπροκομείο. Η μελέτη της λειτουργίας και των κανόνων της μονής καθώς και των ευαγών υπηρεσιών που προσέφερε αυτή στους κατοίκους είναι δυνατή από το κτητορικόν Τυπικόν, το οποίο περιγράφει αναλυτικά και διεξοδικά τον τρόπο παροχής των υπηρεσιών υγείας που προσέφεραν αυτά τα ευαγή ιδρύματα στους έχοντες ανάγκη. Το νοσοκομείο παρείχε υπηρεσίες υγείας σε όλους τους κατοίκους, το μοναστικό αναρρωτήριο παρείχε φροντίδα και περίθαλψη στους ασθενείς μοναχούς της μονής, το γηροκομείο προσέφερε καταφύγιο και περίθαλψη σε 24 ανήμπορους και ανίκανους προς εργασία γέροντες, ενώ το λεπροκομείο παρείχε φροντίδα στους λεπρούς της πόλης. Η λειτουργία του εν λόγω ευαγούς συγκροτήματος συνεχίστηκε μέχρι και την άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς το 1453, παρέχοντας μέχρι τότε πρωτοποριακές υπηρεσίες υγείας.

Λέξεις ευρετηρίου: Βυζαντινά νοσοκομεία, Βυζαντινή Ιατρική, Κομνηνός ΙΙ, Ξενών Παντοκράτορος.