Τελ. ενημέρωση:
05-Jun-2022

Η Κρήτη αποτελούσε την κυριότερη λεπρική εστία στην Ελλάδα. Αρχικά, οι λεπροί του νησιού έμεναν περιορισμένοι σε μικρούς οικισμούς έξω από τα τείχη των πόλεων και το 1903 ορίστηκε ως χώρος απομόνωσης η νησίδα της Σπιναλόγκας. Η Σπιναλόγκα λειτουργούσε ως τόπος απομόνωσης και εγκλεισμού, και όχι ως τόπος θεραπείας. Οι λεπροί ζούσαν σε άθλιες συνθήκες και ένοιωθαν παραμελημένοι από το κράτος. Η διαβίωσή τους ήταν τραγική και οι μαρτυρίες προέρχονται από τους ίδιους και από τους ιατρούς ή τους περιηγητές που τους επισκέπτονταν. Με διάφορες πρακτικές της λαϊκής Ιατρικής προσπαθούσαν να προσφέρουν στους εαυτούς τους ανακούφιση, ενώ μετά την ανακάλυψη των σουλφονών τη δεκαετία του 1940 η κατάσταση αλλάζει οριστικά, χορηγείται θεραπεία προμίνης και το 1957 το λεπροκομείο της Σπιναλόγκας κλείνει μετά από 53 έτη λειτουργίας.

Λέξεις ευρετηρίου: Απομόνωση, Εγκλεισμός, Νόσος Hansen, Λέπρα, Σπιναλόγκα.