Τελ. ενημέρωση:
27-Jan-2022

Από τον Απρίλιο του 2009 έως τον Ιανουάριο του 2010 ολόκληρη η παγκόσμια κοινότητα έζησε κάτω από την απειλή μιας κατακλυσμιαίας έκρηξης λοιμώξεων προκαλουμένων από ένα νέο στέλεχος του ιού της γρίπης τύπου Α, το οποίο ονομάστηκε Η1Ν1 2009. Ανάλογη εικόνα, αλλά με πολύ σοβαρότερες συνέπειες, παρουσιάζεται στα παγκόσμια επιδημιολογικά δεδομένα από τον Δεκέμβριο του 2019, οπότε και εμφανίστηκε στην Κίνα ο νέος κορωνοϊός SARS-CoV-2. Ο θεωρητικός του πολέμου Carl von Clausewitz αναφέρεται στην τριμερή φύση του πολέμου, την οποία συγκροτούν οι τυφλές φυσικές δυνάμεις, η τύχη και η πολιτική. Κατ' αναλογία, η στρατηγική μας στον πόλεμο ενάντια στη διάδοση των ιών και μάλιστα ιών όπως ο SARS-CoV-2, που συχνά μεταλλάσσονται δημιουργώντας νέους τύπους ικανούς να προκαλούν πανδημίες, μπορεί να αναλυθεί σε τρεις αντίστοιχες συνιστώσες, με την επιδημία να τοποθετείται στην κορυφή του τριγώνου (ως τυφλή φυσική δύναμη), την τύχη να επιδρά στις υγειονομικές δομές και υπηρεσίες, αλλά και στις πιθανές γενετικές τροποποιήσεις του ιού, και την πολιτική να καλείται να λάβει δύσκολες αποφάσεις, όπως για παράδειγμα η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της χορήγησης των εμβολίων. Εφαρμόζοντας μοντέλα επικεντρωμένα στον ασθενή και στα προληπτικά μέτρα που σχετίζονται με τις συνθήκες και το περιβάλλον, μπορεί να συγκροτηθεί μια ουσιαστική πρόταση για την αντιμετώπιση τόσο της COVID-19 όσο και μελλοντικών επιδημιών. Μια πρόταση που θα συνδυάζει τις διαγνωστικές ταυτοποιήσεις, τους εμβολιασμούς και τις αυστηρές καραντίνες, με τις τελευταίες όποτε επιβάλλεται να εφαρμόζονται και όποτε χρειάζεται να περνούν σε δεύτερο πλάνο, εξοικονομώντας ανθρώπινους και υλικούς πόρους, χωρίς παράλληλες εκπτώσεις στη θεραπεία και στη δημόσια υγεία.

Λέξεις ευρετηρίου: Η1Ν1, Πολιτικές δημόσιας υγείας, SARS-CoV-2.