Τελ. ενημέρωση:
02-Aug-2018

ΣΚΟΠΟΣ Η εκτίμηση της συχνότητας των χρωματοσωμικών ανωμαλιών με προγνωστική σημασία σε μια ομάδα 116 ασθενών με χρόνια λεμφογενή λευχαιμία (ΧΛΛ) χωρίς προηγούμενη θεραπεία και διάκριση του κινδύνου σε σύγκριση με την επιβίωση και τον χρόνο πρώτης θεραπείας μεταξύ των ομάδων (TTFT).

ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Με βάση τις γενετικές ανωμαλίες ανιχνευόμενες με FISH δημιουργήθηκαν τέσσερις ομάδες: Χαμηλού κινδύνου (del13q), ενδιάμεσου κινδύνου (τρισωμία 12q και όχι διαταραχές FISH), υψηλού κινδύνου (del11q) και πολύ υψηλού κινδύνου (del17p). Η μέση συνολική επιβίωση (OS), η επιβίωση ελεύθερη προόδου (PFS) και ο χρόνος μέχρι την πρώτη θεραπεία εκτιμήθηκαν για κάθε ομάδα με τη μέθοδο Kaplan-Meier, ενώ οι συγκρίσεις διενεργήθηκαν με τη δοκιμασία log-rank.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στη μέση OS, PFS και TTFT μεταξύ των τεσσάρων ομάδων, με χειρότερη πρόγνωση για τους ασθενείς με del17p. Δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στη μέση OS και TTFT μεταξύ των υποομάδων των ασθενών με del13q (ετερόζυγη ή ομόζυγη διαγραφή ή το ποσοστό των πυρήνων με την ανωμαλία). Εν τούτοις, υψηλότερο ποσοστό των πυρήνων με del13q συνοδευόταν με σημαντικά βραχύτερο PFS.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Στην ανάλυση της παρούσας μελέτης, σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες, οι ασθενείς των ομάδων χαμηλού ή ενδιάμεσου κινδύνου είχαν παρόμοια πρόγνωση και μπορεί να θεωρηθούν χαμηλού κινδύνου. Οι ασθενείς υψηλού κινδύνου με del11q μπορεί να έχουν καλύτερη (ενδιάμεση) πρόγνωση όταν λαμβάνουν ανοσοχημειοθεραπεία. Τα αποτελέσματά μας επιβεβαιώνουν ότι οι ασθενείς με ΧΛΛ και del17p θα πρέπει να θεωρούνται πολύ υψηλού κινδύνου και ενδείκνυνται για θεραπεία με νεότερα φάρμακα ή για συμμετοχή σε κλινικές μελέτες.

Λέξεις ευρετηρίου: Επιβίωση, FISH, Καθορισμός κινδύνου, ΧΛΛ.