Τελ. ενημέρωση:
05-Aug-2017

Είναι σαφές πλέον στη διεθνή βιβλιογραφία ότι το ήπαρ είναι ένα όργανο προσανατολισμένο στην ανοσιακή ανοχή. Παραδείγματα της εν λόγω ιδιότητας αποτελούν οι χρόνιες λοιμώξεις του ήπατος, όπως οι ηπατίτιδες Β και C, καθώς και ο τροπισμός των μεταστατικών όγκων στο ήπαρ. Διαταραχές αυτής της ανοχής μπορεί να οδηγήσουν σε αδυναμία της ανοσιακής επιτήρησης και στην ανάπτυξη αυτοάνοσων διαταραχών. Οι ιδιότητες ανοχής του ήπατος φαίνονται και από την αυτόματη αποδοχή ηπατικών μοσχευμάτων χωρίς την ανάγκη για ισόβια ανοσοκαταστολή. Πρόσφατα βρέθηκε ότι η αλληλεπίδραση των μη παρεγχυματικών κυττάρων του ήπατος με τα ενεργοποιημένα Τ-λεμφοκύτταρα οδήγησε στη διαμόρφωση μιας θεωρίας παλίνδρομης ρύθμισης, υπό τον όρο ανοσιακή επιτήρηση, επαγόμενης από τα μεσεγχυματικά κύτταρα. Σύμφωνα με τη σχετική θεωρία, τα ηπατικά μεσεγχυματικά κύτταρα αλληλεπιδρούν με την επαγόμενη από τα ενεργοποιημένα Τ-λεμφοκύτταρα, IFN-γ, με συνέπεια την ενεργοποίηση του B7-H1 μονοπατιού. Η ενεργοποίηση του τελευταίου θέτει σε λειτουργία τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο των ενεργοποιημένων Τ-λεμφοκυττάρων. Σκοπός του παρόντος πρωτοκόλλου ήταν η μελέτη του ρόλου της ανοσιακής επιτήρησης επαγόμενης από τα μεσεγχυματικά κύτταρα σε πειραματικό μοντέλο αυτοάνοσης ηπατίτιδας.

Λέξεις ευρετηρίου: Ανοσιακή ανοχή, Απόρριψη, Αυτοάνοση ηπατίτιδα, Ηπατική ανοχή.