Τελ. ενημέρωση:
   06-Jul-2016
 

Αρχ Ελλ Ιατρ, 33(4), Ιούλιος-Αύγουστος 2016, 479-488

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Σωματική δραστηριότητα και δεκαετής επίπτωση οξέος στεφανιαίου συνδρόμου
Αλληλεπίδραση με ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου και σακχαρώδους διαβήτη

Ε. Παπαταξιάρχης,1 Β. Νοταρά,1 Δ. Παναγιωτάκος,1 Μ. Κούβαρη,1 Γ. Κόγιας,3 Π. Στραβοπόδης,4 Α. Αντωνούλας,5
Γ. Παπανάγνου,5 Σ. Ζόμπολος,6 Γ. Μαντάς,7 Χ. Πίτσαβος,2 για την ομάδα εργασίας της μελέτης GREECS
1Τμήμα Επιστήμης Διαιτολογίας-Διατροφής, Σχολή Επιστημών Υγείας και Αγωγής, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα
2Α΄ Καρδιολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα
3Καρδιολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Καρδίτσας, Καρδίτσα
4Καρδιολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Ζακύνθου, Ζάκυνθος
5Καρδιολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, Λαμία
6Καρδιολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας, Καλαμάτα
7Καρδιολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας, Χαλκίδα

ΣΚΟΠΟΣ Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στη σωματική δραστηριότητα, στον σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ) και στη μακροπρόθεσμη (σε βάθος 10ετίας) πρόγνωση της καρδιαγγειακής νόσου, σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο (ΟΣΣ).

ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Κατά την αρχική φάση (Οκτώβριος 2003–Σεπτέμβριος 2004) της μελέτης GREECS εντάχθηκαν 2.172 διαδοχικοί ασθενείς με ΟΣΣ από 6 νοσοκομεία της Ελλάδας. Τα έτη 2013–2014 διενεργήθηκε ο δεκαετής επανέλεγχος των ασθενών, με ποσοστό συμμετοχής 88% (n=1.918 ασθενείς). Οι πληροφορίες για τη σωματική δραστηριότητα ελήφθησαν μέσω ενός ερωτηματολογίου αυτοαναφοράς, ενώ τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των ασθενών διαχωρίστηκαν ως «ποτέ», «σπάνια» (σε μηνιαία βάση), «1–2 φορές/εβδομάδα» και «>=3 φορές/εβδομάδα». Ως ΣΔ ορίστηκαν τιμές γλυκόζης νηστείας >125 mg/dL ή η χρήση ειδικής αντιδιαβητικής θεραπείας. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με χρήση πολλαπλής λογαριθμικής παλινδρόμησης.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Κατά την πολυπαραγοντική ανάλυση φάνηκε ότι οι 1–2 φορές και οι >=3 φορές άσκησης/ εβδομάδα είχαν προστατευτικό ρόλο στην επίπτωση του ΟΣΣ στη 10ετία, σε σύγκριση με όσους δεν ασκούνταν καθόλου (ΣΛ [σχετικός λόγος] =0,63, 95% ΔΕ [διάστημα εμπιστοσύνης]: 0,38, 1,05 και ΣΛ=0,63, 95% ΔΕ: 0,40, 0,99, αντίστοιχα) και μόνο στους ασθενείς που υπέστησαν πρώτο καρδιαγγειακό σύμβαμα, κατά την ένταξη στη μελέτη. Σε περαιτέρω ταξινόμηση των ασθενών σε διαβητικούς και μη, παρατηρήθηκε ότι στους διαβητικούς η σωματική δραστηριότητα σε εβδομαδιαία βάση ασκούσε προστατευτική επίδραση (ΣΛ=0,51, 95% ΔΕ: 0,27, 0,96, p=0,037), συσχέτιση που δεν επιβεβαιώθηκε και στους μη διαβητικούς (p=0,26).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Τα ευρήματα της παρούσας εργασίας αναδεικνύουν τον ευεργετικό ρόλο της σωματικής δραστηριότητας στη δευτερογενή πρόληψη του ΟΣΣ, ιδιαίτερα στα άτομα με ΣΔ. Η σωματική δραστηριότητα θα πρέπει να περιληφθεί στις στρατηγικές δημόσιας υγείας ως κύριος προστατευτικός παράγοντας για την πρόγνωση της νόσου.

Λέξεις ευρετηρίου: Ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου, Οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, Σακχαρώδης διαβήτης, Σωματική δραστηριότητα.

© Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής