Τελ. ενημέρωση:
07-Dec-2015

Οι εξελίξεις στις θεραπευτικές τεχνικές και στη φροντίδα του βαρέως πάσχοντος συνέτειναν στην αύξηση της επιβίωσής του. Οι ασθενείς αυτοί παρουσιάζουν ένα ευρύ φάσμα επιπλοκών (μυϊκή ατροφία και αδυναμία, περιορισμένη λειτουργική και φυσική ικανότητα, συγκάμψεις, κατάθλιψη, άγχος, γνωσιακές διαταραχές) από την παρατεταμένη παραμονή στη μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) και κρίνεται ουσιαστική η πρώιμη αναγνώριση των ασθενών εκείνων που θα χρειαστούν αποκατάσταση. Η πρώιμη κινητοποίηση των ασθενών στη ΜΕΘ συμβάλλει στον περιορισμό των επιπτώσεων στο μυοσκελετικό σύστημα. Ωστόσο, οι επιβιώσαντες χρειάζονται ένα εξατομικευμένο και εντατικό πρόγραμμα αποκατάστασης ακόμη και μετά την έξοδό τους από το νοσοκομείο, καθώς υπάρχουν σημαντικοί περιορισμοί στην κινητικότητα και στη λειτουργικότητά τους. Επιπρόσθετα, υπάρχουν επιπλοκές, όπως είναι η κατάθλιψη, το άγχος, οι παραισθήσεις και οι διαταραχές στη νόηση, που καθιστούν αρκετά δυσχερή την εφαρμογή της άσκησης. Για να βελτιωθεί η δύναμη, η αντοχή και η φυσική κατάσταση έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες μορφές άσκησης, όπως ο ηλεκτρομυϊκός ερεθισμός των κάτω άκρων, το κυκλοεργόμετρο, καθώς και πρόγραμμα ασκήσεων είτε κατ' οίκον είτε σε μονάδες αποκατάστασης. Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η παρουσίαση των θεραπευτικών παρεμβάσεων που χρησιμοποιούνται τόσο κατά τη διάρκεια παραμονής του ασθενούς στο νοσοκομείο όσο και μετά την έξοδό του από αυτό, με στόχο την πρόληψη της δυσλειτουργίας του μυοσκελετικού συστήματος. Η αποκατάσταση αποτελεί μια δυναμική διαδικασία, η οποία συνεχίζεται μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, είτε σε κάποιο κέντρο αποκατάστασης είτε στην οικία και ολοκληρώνεται με την επίτευξη της λειτουργικής ανεξαρτησίας του ασθενούς και την επάνοδο στην καθημερινότητά του.

Λέξεις ευρετηρίου: Αποκατάσταση, Μονάδα εντατικής θεραπείας, Μυϊκή αδυναμία βαρέως πάσχοντος.