Τελ. ενημέρωση:
27-Jul-2010

Η εκτομή του οισοφάγου, ενός οργάνου που διαδράμει τρεις ανατομικές περιοχές, αποτελεί παραδοσιακά μια πολύπλοκη χειρουργική επέμβαση αυξημένου εγχειρητικού κινδύνου. Οι ενδείξεις οισοφαγεκτομής περιλαμβάνουν το καρκίνωμα, τη σοβαρή δυσπλασία επί εδάφους κυλινδρικής μεταπλασίας -γνωστή ως «οισοφάγος Barrett»- αλλά και καλοήθεις νόσους, όπως τα εγκαύματα από κατάποση καυστικών ουσιών και τo μεγαοισοφάγο λόγω τελικού σταδίου αχαλασίας. Η οισοφαγεκτομή μέσω θωρακοτομής χρησιμοποιήθηκε από τις αρχές του 20ού αιώνα και εξελίχθηκε στην επέμβαση του Ivor Lewis, που χρησιμοποιείται ευρέως έως και σήμερα. Στον καρκίνο, η εκτομή του οισοφάγου μέσω θωρακοτομής επιτυγχάνει μεν ριζική εξαίρεση του όγκου και των λεμφαδένων, αλλά συνδέεται με μετεγχειρητική νοσηρότητα από το αναπνευστικό σύστημα. Από τη δεκαετία του '70 καθιερώθηκε μια εναλλακτική μέθοδος οισοφαγεκτομής χωρίς θωρακοτομή, που έχει ως εκ τούτου λιγότερες αναπνευστικές επιπλοκές. Παρ' όλα αυτά, δεν έχει απαντηθεί οριστικά το ερώτημα εάν στην περίπτωση του καρκίνου οι δύο αυτές μέθοδοι επιτυγχάνουν παρόμοια ογκολογικά αποτελέσματα. Τα τελευταία χρόνια, εφαρμόζεται η ελάχιστα επεμβατική οισοφαγεκτομή, δηλαδή η εκτομή του οισοφάγου με χρήση θωρακοσκοπικών ή συνδυασμό θωρακοσκοπικών και λαπαροσκοπικών τεχνικών. Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές επιτυγχάνουν ελάττωση της νοσηρότητας και ταχύτερη ανάρρωση του ασθενούς και ταυτόχρονα μπορούν να προσφέρουν ριζικότητα εκτομής εφάμιλλη της θωρακοτομής. Ωστόσο, η εν λόγω μέθοδος οισοφαγεκτομής έχει μακρά καμπύλη εκμάθησης και απαιτεί πολύ προχωρημένες δεξιότητες από χειρουργούς που πρέπει να είναι έμπειροι και στις ανοικτές μεθόδους. Οι χειρουργοί που ασχολούνται με τον οισοφάγο πρέπει να αξιολογούν τις δυνατότητές τους, να κάνουν σωστή επιλογή ασθενών και να χρησιμοποιούν την κατά περίπτωση καταλληλότερη τεχνική οισοφαγεκτομής.

Λέξεις ευρετηρίου: Θωρακοσκόπηση, Θωρακοτομή, Λαπαροσκόπηση, Οισοφαγεκτομή.