Τελ. ενημέρωση:
16-Oct-2008

Η καρδιακή ανεπάρκεια (ΚΑ) αποτελεί συχνή καρδιαγγειακή επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη, που συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο νοσηρότητας και θνητότητας. Αν και η ΚΑ οφείλεται κυρίως στην ανάπτυξη ισχαιμικής μυοκαρδιοπάθειας ή υπερτασικής καρδιοπάθειας, διαρκώς αυξανόμενα στοιχεία υποστηρίζουν την παρουσία της διαβητικής μυοκαρδιοπάθειας (ΔΜ) ως μιας ξεχωριστής νοσολογικής οντότητας ανεξάρτητης των δύο προηγούμενων παραγόντων, ικανής να συνεισφέρει καθοριστικά στην παρατηρηθείσα κακή πρόγνωση των διαβητικών ασθενών. Οι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί που θεωρούνται υπεύθυνοι για την ανάπτυξη ΔΜ είναι η διαταραχή διαχείρισης του μεταβολικού υποστρώματος από τη διαβητική καρδιά, η συνυπάρχουσα αντίσταση στην ινσουλίνη, η νόσος των μικρών αγγείων της καρδιάς και η αυτόνομη καρδιακή νευροπάθεια. Αυτά οδηγούν σε μυοκαρδιακή κυτταρική βλάβη, αντιδραστική υπερτροφία, διάμεση ίνωση και προοδευτική ανάπτυξη ΚΑ. Το μυοκάρδιο επί ΔΜ καθίσταται ιδιαίτερα ευαίσθητο στα ισχαιμικά συμβάματα και στην τυχόν συνυπάρχουσα αρτηριακή υπέρταση, καθώς η προϊούσα ενεργοποίηση των νευροορμονικών μηχανισμών (άξονας ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης, αδρενεργικό σύστημα, προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες) οδηγεί σε ταχύτερη περαιτέρω επιδείνωση της καρδιακής λειτουργίας και πρωιμότερη εμφάνιση ΚΑ. Καθοριστικής σημασίας στην προσέγγιση της ΔΜ είναι η ανίχνευσή της σε πρωταρχικά στάδια. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση της υπερηχοκαρδιογραφίας και ιδίως με την εφαρμογή των νέων ηχοκαρδιογραφικών τεχνικών. Η κατάλληλη πρωτογενής και δευτερογενής αντιμετώπιση του συνδρόμου της ΚΑ στους διαβητικούς ασθενείς απαιτεί την πιστή εφαρμογή των τελευταίων κατευθυντήριων θεραπευτικών οδηγιών και την αρμονική συνεργασία παθολόγων και καρδιολόγων, που κατανοούν και ενσκήπτουν με εμβρίθεια στο πρόβλημα.

Λέξεις ευρετηρίου: Διαβητική μυοκαρδιοπάθεια, Καρδιακή ανεπάρκεια, Σακχαρώδης διαβήτης.