Τελ. ενημέρωση:
16-Oct-2008

Αν και τα άτυπα μυκοβακτηρίδια ανακαλύφθηκαν αμέσως μετά από την ανακάλυψη του βακίλου της φυματίωσης από τον Koch, η κλινική αξιολόγησή τους άρχισε τη δεκαετία του 1950. Από τότε έχουν αναγνωριστεί πολλά νέα είδη άτυπων μυκοβακτηριδίων σε φορείς ή όχι του ιού του AIDS με πνευμονική ή εξωπνευμονική νόσο. Τα περισσότερα από αυτά έχουν απομονωθεί από το νερό, το χώμα ή τη σκόνη του περιβάλλοντος και έτσι είναι φυσικό να απομονώνονται συχνά στις καλλιέργειες των πτυέλων των ανθρώπων χωρίς πάντα να προκαλούν κλινική νόσο. Έχουν πραγματοποιηθεί πολλές επιδημιολογικές μελέτες, που αποδεικνύουν ότι η επίπτωσή τους ποικίλλει στις διάφορες γεωγραφικές περιοχές. Η κλινική και η ακτινολογική εικόνα είναι πολλές φορές πολύπλοκη και δύσκολα διακριτή από εκείνη που προκαλεί το M. tuberculosis. Η προϊούσα αύξηση των περιπτώσεων κλινικής νόσου που αποδίδεται στα άτυπα μυκοβακτηρίδια οφείλεται τόσο στη νόσο του AIDS όσο και στη βελτίωση των εργαστηριακών διαγνωστικών μεθόδων. Έτσι, σε ανταπόκριση των αναγκών που έχουν προκύψει, η American Thoracic Society (ATS) το 1997 και η British Thoracic Society (BTS) το 1999 εξέδωσαν διεθνείς οδηγίες σχετικά με τη διάγνωση και τη θεραπεία της άτυπης μυκοβακτηριδιακής νόσου. Όμως, και οι δύο εταιρείες επισημαίνουν τη δυσκολία της τεκμηρίωσης της νόσου από άτυπα μυκοβακτηρίδια, ενώ δείχνουν ότι, παρά την είσοδο νέων φαρμακευτικών ουσιών, όπως των μακρολιδών και της ριφαμπουτίνης, που είναι διαθέσιμες από το 1990, παρατηρούνται μεγάλα ποσοστά αποτυχίας στη θεραπεία της άτυπης φυματίωσης ή στις υποτροπές της.

Λέξεις ευρετηρίου: Άτυπα μυκοβακτηρίδια, Διάγνωση, Επιδημιολογία, Θεραπεία.