Τελ. ενημέρωση:
21-Jul-2008

Η χειρουργική αντιμετώπιση των παθήσεων του θυρεοειδούς ήταν γνωστή ήδη από τη βυζαντινή περίοδο, όπως προκύπτει από περιγραφές του Αετίου του Αμιδηνού και του Παύλου του Αιγινήτη. Ο Αέτιος ο Αμιδηνός (6ος μ.Χ. αιώνας), υιοθετώντας την ταξινόμηση του Ηρά του Καππαδόκη (1ος μ.Χ. αιώνας), διακρίνει τη βρογχοκήλη σε μελιτώδη, στεατώδη, αθερώδη, σκιρρώδη, καρκινώδη, προτείνοντας τη χειρουργική αντιμετώπιση για τις τρεις πρώτες μορφές. Ο Παύλος ο Αιγινήτης (7ος μ.Χ. αιώνας) διακρίνει μόνο δύο μορφές βρογχοκήλης, τη στεατώδη και την ευρυσματώδη, αναφέροντας ότι η χειρουργική επέμβαση είναι ασφαλής μόνο για την αντιμετώπιση της πρώτης. Ο θυρεοειδής, κατά τη βυζαντινή περίοδο, δεν περιγράφεται ως ξεχωριστή οντότητα και μάλλον εθεωρείτο λεμφαδένας. Ο όρος «θυρεοειδής αδένας» πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Wharton το 1656, ενώ η πρώτη απεικόνιση θυρεοειδούς αποδίδεται στον Leonardo Da Vinci το 1510. Σήμερα, η θυρεοειδεκτομή είναι μια πολύ διαδεδομένη εγχείρηση, που πραγματοποιείται από ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων. Σπουδαίο ρόλο σε αυτή την εξέλιξη έπαιξε και ο Dr. T. Kocher, η μεγάλη εμπειρία του οποίου στο θυρεοειδή αδένα του χάρισε και το Νόμπελ Ιατρικής το 1909.

Λέξεις ευρετηρίου: Βυζαντινή Ιατρική, Βυζάντιο, Θυρεοειδεκτομή, Ιστορία, Παθήσεις θυρεοειδούς.