Τελ. ενημέρωση:
08-Jul-2004

Φυσιολογικές αλλαγές, συνδεόμενες με τη γήρανση, μπορεί να επηρεάσουν έντονα τη φαρμακοδυναμική και φαρμακοκινητική των χορηγουμένων φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων και των ψυχοφαρμάκων. Οι ηλικιωμένοι ασθενείς είναι περισσότερο ευαίσθητοι τόσο στις θεραπευτικές, όσο και στις τοξικές δράσεις της φαρμακευτικής αγωγής. Όσον αφορά τις φαρμακοδυναμικές μεταβολές, υπάρχουν επαρκή στοιχεία που δείχνουν ότι η λειτουργία διαφόρων νευροδιαβιβαστικών συστημάτων μεταβάλλεται από την επίδραση της διαδικασίας γήρανσης. Η αύξηση του λίπους, με την ταυτόχρονη ελάττωση του ύδατος του σώματος, η μείωση της ηπατικής μάζας και αιματικής ροής, καθώς και η ελάττωση της σπειραματικής διήθησης, της σωληναριακής λειτουργίας και της νεφρικής αιματικής ροής προκαλούν σημαντικές φαρμακοκινητικές μεταβολές. Τα χρόνια νοσήματα, που είναι τόσο συχνά στα ηλικιωμένα άτομα, τροποποιούν περαιτέρω τη φαρμακοδυναμική και τη φαρμακοκινητική, αυξάνοντας τη συχνότητα και τη σοβαρότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών των φαρμάκων. Τέλος, σημαντικό πρόβλημα στη θεραπεία των ηλικιωμένων αποτελεί το ευρύτατα διαδεδομένο φαινόμενο της πολυφαρμακίας. Η συγχορήγηση φαρμάκων μπορεί να οδηγήσει, μέσω των μεταξύ τους φαρμακοκινητικών αλληλεπιδράσεων, σε μεταβολή των συγκεντρώσεων ενός ή περισσοτέρων από αυτά. Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων μπορεί να υπάρχουν και σε φαρμακοδυναμικό επίπεδο. Καθώς φαίνεται αναπόφευκτη η χορήγηση φαρμάκων σε ηλικιωμένους ψυχιατρικούς ασθενείς, που συχνά πάσχουν από πολλαπλά νοσήματα και λαμβάνουν κι άλλα φάρμακα, ο θεράπων ιατρός πρέπει να εφαρμόζει κατά τη συνταγογράφησή τους κάποιες βασικές αρχές, με σκοπό τον περιορισμό του κινδύνου που αυτά μπορεί να ενέχουν.

Λέξεις ευρετηρίου: Hλικιωμένοι, Φαρμακοδυναμική, Φαρμακοκινητική, Ψυχοφαρμακολογία.